Oke, het is weer even geleden en zal jullie even op de hoogte brengen wat ik de laatste week heb meegemaakt hier.

Het begon denk ik toch wel donderdag 31 oktober, officieel Halloween! En dat is hier in de straat nogal een ding, er komen hier gezinnen vanuit allemaal plekken om hier Halloween te gaan lopen, trick or treat, we hebben dan ook ons best gedaan om het huis er een beetje spookachtig uit te laten zien met spinnen, witches, mooie bordjes met teksten erop!
En dan natuurlijk ook zelf verkleed op deze gelegenheid. Ik wist niet wat ik zag, ik kon niet eens de uitgang van het terrein zien zoveel kinderen stonden te wachten tot ze bij ons een snoepje konden halen of zelf eentje konden pakken uit de slijmbak..
Het was intensief maar zeker de moeite waard om zo een keer meegemaakt te mogen hebben!

Vervolgens ben ik vrijdag naar Manon (Nederlandse au-pair, ontmoet op de oriëntatie) gegaan, met haar mee de oudste uit school gehaald, en in Browns Bay even het strand op en lekker voetballen.
Vervolgens lekker naar huis en even spelen. Filmpje kijken en voor mij niet te laat op bed…

De volgende dag zouden we namelijk genoeg moeten zien want we gingen naar Auckland. Een grote stad waarin je eigenlijk alles kunt zien en toch ook eigenlijk helemaal niets.. het is te groot om alles precies goed te kunnen bekijken, dus vanuit onze hop on, hop of bus konden we mooi kijken waar we nog is voor terug willen komen om te bekijken en waarvan we kunnen zeggen prima dit was genoeg.

Uiteraard wel de Skytower bewonderd, al was deze niet heel bijzonder wel het mooie uitzicht over de stad en dat maakt het toch altijd wel weer de moeite waard om iets te bekijken. De uitkijk die je hebt vanaf de tower die je ongeveer kan laten zien (ook al zit ik wat verder weg van Auckland) je kan het schiereiland wel zien liggen (als je weet waar je moet kijken…)

Eenmaal thuis mochten we mee bbg`en met het host gezin van Manon, hun hadden zuid Afrikaanse mensen op bezoek want die avond zou de finale zijn bij het rugby Zuid-Afrika tegen Engeland. Dit was voor mij de eerste keer echt rugby kijken, begreep er nog niet heel veel van maar ze hebben me zo hier en daar de belangrijkste regels uitgelegd! En uiteraard was het feest want ze hebben gewonnen!

Maar de volgende ochtend ging de wekker weer vroeg, verzamelen met nog 3 andere Nederlandse au-pairs, een auto huren en op weg naar de grotten en mijnen in Karangahake. Mooie natuur, mooie rivier zo lekker stil (op het geruis van het de rivier naast je, en wat zal ik dit geluid nog vaak gaan horen, maar het blijft zo mooi en terug denken aan al mijn mooie reizen samen met mijn eigen familie!:))
Aan het eind, voor ons althans was een mooie plek om even uit te rusten en onze bammetjes op te eten, het water zag er adembenemend uit en er waren genoeg mensen aan het zwemmen dus we dachten ook we wagen een poging… Dit was niet helemaal de temperatuur die wij voor ogen hadden maar vooruit, lekker verkoelend! (en ook dit bracht mij terug in de jeugd, spelen in de rivieren en de stroming!)Dan weer beginnen aan de terug weg, een mooie terug weg langs de rotsen en over de rivier met een mooie brug!

Maar we wouden toch die waterval nog zien! Die bleek nog geen 4km verderop te zijn, dus hup in de auto en daar heen! Dit bleek toch ook wel een wel een beauty te zijn! Dus uiteraard wat doe je hier anders dan een mooie foto maken!

Een nieuw weekendje weg, op zoek naar de glowworm!

Waar zullen we nu weer gaan beginnen, het begon allemaal met een hele grote zoektocht opzoek naar een auto huren, hoeveel sites ik wel niet bekeken heb, je hebt in Auckland zelf heel veel goede zitten, maar eer dat ik in Auckland ben ben ik bijna 2 uur verder met het openbaar vervoer dus ik ben erg opzoek naar iets dichterbij.

Eindelijk 1 gevonden, wordt een dag van te voren opgebeld met de mededeling ja we zijn niet geopend op zaterdag dus de car rental kan niet door gaan.. HEEELP !!

Opnieuw zoeken... Eindelijk 1 gevonden, gelijk bellen en ja ze hebben nog een auto voor ons. (en uiteindelijk nog best wel voor een prikkie want dat was 52 dollar voor 24 uur, en uiteindelijk mochten we de auto nog 2 uur later terug brengen... want we wisten nog niet zeker of we die avond nog terug naar huis zouden rijden of niet).

Dus de volgende dag heeft Claire mij afgezet in Albany en daar opnieuw door met de bus, alleen de app gaf aan dat ik moest uitstappen maar dat bleek 3 haltes verder te zijn. Dus Manon maar wachten op mij tot ik eindelijk aan kwam lopen. Alles geregeld, genoteerd konden we dan op pad!

Met een klein beetje stress in ons hoofd want de host dad van Manon had geregeld dat we om 12:30 aan de beurt waren, dit redden we uiteraard niet meer... (even gebeld en we konden met de groep van 13:00 mee ! :))

Aangekomen bij Waitomo glowworm caves, we wisten nog steeds niet wat we precies zouden gaan doen. Dus de spanning was wel een beetje te voelen in onze buiken, toen werden we meegenomen door 2 leuke gidsen echt van die mensen die je ook wel ziet in dat soort grotten! Ze konden leuk vertellen alleen moest je goed je oren spitsen om ze te kunnen beluisteren.
Na ons omgekleed te hebben in onze bikini, wetsuit, jas, sokken, laarzen, helm kon het avontuur dan echt beginnen..
In een busje en hop een eindje verderop werden we eruit gegooid.. hier kon je je band pakken en liepen we naar het stukje waar we te water zouden gaan. Eenmaal hier, dachten we het gaat beginnen maar nee dit was proef, eerst kijken hoe jij in het water ligt dus je krijgt een duw en plons je valt in het water! Weer terug in je busje, en dan bij de eindbestemming! het begin van de grot.

Nog steeds geen idee wat ons te wachten stond wat gaan we doen?
In de grot even wachten tot iedereen er was, en dan je lichtjes uit doen, en dan zie je daar de eerste glowwormen gloeien. Wat een mooi gezicht is dat, en dat werd alleen maar meer! naar mate we verder de grot in kwamen, lagen we allemaal vast aan elkaar en dreven we zo een stukje onder de wormen door (klinkt zo wel een beetje vies maar het was prachtig!)
Verderop een waterval! yea we hadden tijd over dus wat doe je dan? tuurlijk even een verfrissende duik (want ja zeker dat water in die grot is niet bepaald een warm water bron..... brrrr)
En na deze duik, doe je hem opnieuw maar dan ben je band, wachten op elkaar en we gaan opnieuw verder dobberend in je band en kijkend naar al het moois boven je hoofd!

En dan, eenmaal weer boven de grot lekker warm zonnetje op je huid, terug dobberend naar waar het busje ons weer stond op te wachten, en terug te brengen voor een warme douche!
Eenmaal terug, wat gegeten, en toch besloten dat we geen zin meer hadden om die avond terug naar huis te rijden, en van Claire had ik het telefoon nummer gekregen van haar vader en dan konden we misschien daar wel slapen die nacht, (gedeeltelijk op de route naar huis) dus ik bellen.. In eerste instantie dacht die dat ik 1 of andere verkoper was, dus opnieuw bellen en uitgelegd wie ik was. Was helemaal goed dat wij die avond zouden komen! Dat was fijn! Zo hadden wij nog iets meer tijd voor onszelf en konden we toch nog naar de waterval.Een eindje verderop dat uiteindelijk toch nog bijna een uur rijden was.. Was dan daar de waterval, (stiekem hadden we toch op iets meer gehoopt haha, maar het was een mooie waterval!)

Oke, wat doen we nu? De host dad van Manon zei als je dan toch in de buurt bent moet je eventjes langs Raglan dat is een heel mooi surf doprje, en ja dat was het maar dan denk ik wel als het er iets meer leeft, alles was dicht helaas.. Maar we hebben de zon er mooi zien ondergaan!

Toen opnieuw in de auto, op weg naar de dad van Claire, in de auto begon het uiteindelijk al wat te gaan regenen en we waren blij dat we nu niet meer helemaal naar huis hoefde te rijden. Aangekomen bij de dad, was heel open en leuke gesprekken en kan een hoop praten, maar heel gezellig zo kom je weer een beetje meer te weten met wie je bent, en wat voor achtergrond er zit! (dat is nou juist wat ik ook zo mooi vind om bij een gezin te zijn hier! :))

De volgende ochtend een lekker ontbijtje, verse sinaasappels mee gekregen, begonnen we weer aan onze terugweg.

Na zo`n mooi weekend kunnen we alleen maar weer meer nieuwe dingen plannen, en zo gezegd zo gedaan op naar Piha

De dag leek heel zonnig te beginnen en we hadden dan ook goede moed dat het er lekker weer voor zou zijn.
Eenmaal aangekomen bij Massey (hier zouden we (Manon, en ik ) opgehaald worden door een andere au-pair (Matthieu fransman, ook ontmoet op de orrientatie) en verder rijden met hem.
Vanuit hier ongeveer een uurtje rijden door lekker hobbelweggetjes en zig zag. Aangekomen bij Piha, het surfmekka van Auckland hier komen eigenlijk alle surfers om hier te gaan surfen want de golven zijn gewoon mooi, onvoorspelbaar en groot! (maar kijk uit, het is ook gevaarlijk voor alle ondergrondse stromingen, voor ons dus geen optie om te zwemmen, het zou kunnen tussen de vlaggen maar het water was vrij koud..
En zoals eerder aangegeven het weer was heel mooi toen we vertrokken maar niets is minder waar dan het weer in Nieuw-zeeland! Het was inmiddels bewolkt geworden en de zon kon er maar met moeite een klein klein beetje door heen komen.

Maar dat mocht de pret niet drukken, het strand is mooi om te zien het is een zwart strand! In het midden van het strand staat de Lion rock, deze door breekt het noorden en het zuiderstrand. Ook hier kun je een stukje naar boven en heb je het uitzicht over de beiden kanten van de stranden en het pittoreske dorpje Piha.
Vanuit hier klein stukje in de auto gestapt om naar het einde van het noorderstrand te rijden en vanaf hier een kleine hike naar boven te maken. Elk moment dat je weer kijkt naar beneden of over de zee is het een beeld dat nooit zal vervelen, en met het blote oog (op de foto nog altijd lastig vast te leggen) zo veel moois elke keer weer te zien!

Aangekomen op de top van de berg (althans dat denk je in eerste instantie) zie je de golven op je af komen en tegen de rotsen zien kletteren.
Dan zien we toch nog een berg hoger en dat je meer bij het water kunt komen, dit kunnen we uiteraard niet aan ons voorbij laten gaan om deze klim te wagen en hup naar boven!
Genieten van het uitzicht, de zee horend in je oren, de wind door je haren!

En dan opnieuw de terug weg, gekozen om toch nog door het water te gaan langs de berg top (ook al begon het vloed te worden, dus het water kwam steeds hoger, maar ik moest het doen op deze manier!) En weer opnieuw uitkomend bij het mooie zwarte strand!

Na deze tocht toch wel een beetje trek gekregen dus opzoek naar een mooi plekje waar we iets konden eten, dit vonden we bij het goed bezochte Piha cafe. Het was een mooie ongedwongen sfeer en voor een ''snelle'' hap hoef je hier niet heen, want ze nemen de tijd voor je eten en daar moet je dan wel even op wachten.
Maar het was maar goed, want zo konden we een beetje uitrusten voor onze volgende klim... Al wisten we dit nog niet van te voren, het was een goede klim naar de top van de Kitekite waterfall! Eenmaal aangekomen boven op het puntje van de waterfall een adembenemend uitzicht over een mooie groene verschijning, je zag niet het einde van de waterfall naar beneden maar het is een plaatje!

Toen het makkelijke stukje de klim weer naar beneden (en oh wat heb ik een spierpijn in me kuiten na deze klim..)
Aangekomen aan het eind van de waterfall, en natuurlijk net als de vorige waterfall konden we het niet laten om het water niet in te gaan, al heb ik hier nog wel even goed over na moeten denken toen ik met mijn voeten in het water stond... En dan goed ademhalen (want ja dat zegt mijn moeder altijd) en uiteindelijk na veel dubben rennend het water in, brrrr en dan adem ik natuurlijk niet meer! maar eenmaal er goed doorheen is het een fijne verfrissende duik!

En na deze prachtige tocht weer terug in de auto op weg naar huis, weer afgezet bij de auto en samen met Manon het laatste stukje, uiteindelijk besloten dat we deze dag nog wel even samen konden afsluiten met een lekker hapje in Takapuna.

Na al die mooie jaloersmakende plaatjes & verhalen zijn jullie misschien ook wel nieuwsgierig hoe het met mij gaat en het gezin dat is tenslotte waar ik hier ook voor gekomen ben!
Maar dit gaat goed, door de weeks ben ik veel in de weer met het gezin en maak dan ook wel lange dagen samen, het voelt gelukkig niet altijd als werken aan! maar zoals gewoonlijk je blijft oplettend en alert dus na een dag werken is het fijn om naar mijn eigen huisje terug te gaan lekker te kunnen slapen

Zo, we gaan weer op naar een nieuwe werkweek nu, dus geniet van mijn verhaal!