alweer over de helft

Abel Tasman park 28-12-2019
Vandaag gaan we er voor het eerst echt op uit hier.
Want ja we zitten hier bij 1 van de mooiste parken en dit moeten we natuurlijk zien.
En nu spreek ik in we, wie is dat. Een duitse au-pair die ik gevonden heb op facebook, 1 van de weinige die eindelijk een reactie gaf, heb verschillende au-pairs allemaal al wel benaderd maar er zijn er maar weinig die echt reactie geven..

Dus zei stuurde mij een berichtje of we hier misschien wel heen konden gaan en hier af te spreken. Helemaal goed idee. Dus vervolgens ik Ashlee gevraagd, zei gelijk een boot voor ons geregeld en een taxi die ons de volgende dag vanaf het park op kwam halen.
Eenmaal in de taxi konden we hallo tegen elkaar zeggen, uiteindelijk is het een hele gezellige dag geweest. Zo zie je maar weer ook al ken je niemand je altijd weer nieuwe mensen leert kennen.
Dus aangekomen bij Kaiteriteriop de boot gestapt, dit was ongeveer een tochtje van een uur met de boot. Eenmaal aangekomen bij de eerste stop. de eerste baai. (onderweg nog een baby seal gezien, deze periode komen er nog veel meer tevoorschijn want ze zijn allemaal net geboren)
The Anchorage. Dit is een walk en relax; je kan hem namelijk zo zwaar maken als je zelf wil.
Aangekomen op het strand een plaatje. blauw water wit zand prachtig!
Dus even een stukje verder lopen, kwamen we bij de bordjes aan, wat gaan we doen we dachten oke laten we eerst naar Torent bay lopen dat is maar half uurtje (met low tij, wisten wij veel welke tijd hi tij en low tij is..... ) dus daar aangekomen, bleek dat we echt wel een andere kant op moesten dit ging niet lukken...
Dus hup plannen gewijzigd en eerst naar de Cleopatra pool. Een mooie wandelroute van ongeveer een uur, maar wat een uitzichten kom je ook weer tegen, het is werkelijk waar zo echt dat het niet meer echt lijkt.
En dan alweer Wauw alweer zo`n mooi plaatje, De Cleopatra pool, komt hoog uit de bergen een fijne waterval, de waterval zelf zie je hier niet en weet ook niet of je die kunt vinden. Maar hier komt die aardig laag en kun je er lekker zwemmen, en af en toe ook de mensen die er een glijbaan van maken. Tijd voor een picknick, en uiteraard eventjes over de rotsen klauteren en in het water duiken.

Dan gaan we verder, we dachten dat het ongeveer nog een dik half uurtje lopen zou zijn naar Torent bay, maar aangekomen bij het bord bleek dit nog om 50 min te gaan... Gaan we dit redden? want om 5 uur gaat onze boot terug, en op dat moment komt er een man aan lopen die vraagt aan ons wat onze plannen zijn, we leggen het hem uit. En vervolgens vraag ik aan hem ben je met de boot? Hij antwoord ja, ik vraag kun je ons misschien afdroppen bij de bay? Hij zegt oh ja dat kan wel! jump in! Dus zo gezegd, zo gedaan! Eenmaal in de boot kwamen we wat meer ter sprake en kwamen we erachter dat ik hem al eerder ontmoet had bij de familie thuis. Klein wereldje! Aangekomen bij onze volgende stop! Kan weer niet anders zeggen het blijft je verbazen hoe mooi dit eruit ziet die blauwe zee, het witte strand de oceaan op de achtergrond! I`m in love!

St. Arnoud track in Nelson nationaal park 1-4-2020
Vanochtend vroeg de wekker, en ik dacht nog zo ik ga lekker uitslapen, nee de wekker vroeg want het is nog 1,5 uur rijden naar de hike! Wat ga ik doen? ik heb opnieuw geen idee, er was een Nederlandse meisje dat in de facebook groep zetten of iemand zin had om morgen een hike te gaan doen? en ik dacht ag ja waarom ook niet?
Dus daar gaan we dan!
Het was een mooie rit alleen al om hier naar toe te rijden (inmiddels schrijf ik dit, en heb ik deze weg al zo`n 4 x afgelegd, in 3 weken tijd..) Hier konden we eerst niet de start plek vinden dus eventjes vragen bij informatie centrum. Bleek dat we goed zaten, maar toch nog klein stukje verder.

We begonnen vol goede moet lopen we wisten eigenlijk allebei niet zo goed wat we moesten verwachten. Na ongeveer een half uur lopen was het toch wel zwaarder dan we verwachten, dus is even opzoeken wat het nou precies was. dat bleek dat we nog zo`n 3 omhoog moesten lopen? om de top van 1700m te bereiken!

Eenmaal halverwege om 1400 m hadden we al een schitterend uitzicht! Maar was dit voor ons genoeg? nee, we moesten dat laatste stukje ook nog eventjes omhoog. Maar eerst even de nodige foto's maken en een picknick!

Eenmaal naar boven, we dachten we doen het nog wel eventjes, dit bleek toch wat zwaarder te zijn dan we dachten, maar we zetten nog even door! Af en toe goed vast houden aan de grond? want anders waai je weg! Het uitzicht daar doe je het dan weer voor! Hier onze 2de picknick! & uiteraard eventjes goed uitrusten voordat we aan de terugweg naar beneden beginnen. Waar we dan de heen weg 3,5 uur over hebben gedaan doe je op de terugweg in 2 uur...

Eenmaal terug, even bij Lake Rotoiti genieten van de zon, kletsen en heerlijk mensen kijken! En uiteraard de foto's maken die je hier iedereen ziet maken! Een prachtig meer tussen de mountains.

Queen charlotte sounds, picton, blenheim 18-1-2020
Vanochtend weer vroeg me bed uit. Want we zouden weer een mooi avontuur tegemoet gaan.
Te beginnen wie is we? Olivia (Finse au-pair) & Pia (Duitse au-pair). Dus onderweg. We zouden eigenlijk een boottocht doen om vervolgens te gaan hiken. Helaas was dit niet helemaal gelukt dus hebben we ons eigen weg gemaakt en hebben we de hike stukje bij beetje gedaan, en uiteindelijk lekker picknicken op het strand met een spelletje erbij!
Uiteindelijk zouden we weg rijden bij het eind punt van de Hike, maar hier was toch ook nog een heel mooi uitkijk punt waar we onszelf eventjes op de foto moesten zetten!

Door gereden naar Picton, Hier niet ver vandaan zouden we gaan slapen. Dus eventjes kijken wat Picton is, Een klein mooi dorpje. Hier komt ook de ferry aan vanaf Wellington. We kwamen aan en zagen dat er iets was op het strand dus onze weg vervolgd opzoek. Hier bleek een festival aan de gang te zijn. Uiteindelijk besloten om eerst naar ons huisje te gaan, terug te komen en dan te gaan eten. Hierna konden we weer terug gaan naar het festival, was een gezellig festival met leuke optredens. Met als slot een mooi vuurwerk!

Pelorus Bridge scenic tracks 19-1-2020
Vandaag een nieuwe dag., We hadden het plan om te gaan ontbijten om een farmers market in Blenheim. Dus in de ochtend uitchecken en onderweg. Hier hebben we een lekker Frans ontbijtje gehaald.

Daarna ons plan gemaakt om een watervalhike te gaan doen. Maar helaas we konden de hike niet vinden. Dus opweg naar plan B volgende hike
Bij de Pelorus Bridge. Hier hebben we dan een andere tocht gedaan opweg naar de watervallen (ja meervoud. maar de eerste was eigenlijk alleen een neervallend watertje..)

Doorlopen naar de volgende waterval, ook deze was niet heel groot maar goed, Wel groot genoeg om in te kunnen gaan zwemmen en ja een waterval zonder zwemmen heb ik afgezworen hier dus ik moet in elke waterval zwemmen waar het is toegestaan!

Na deze fijne verkoeling, op weg naar de volgende verkoeling een mooie korte wandeling naar een pracht plek om te gaan zwemmen. Heerlijk genieten beetje zwemmen, van de rotsen springen en genieten van de zon op je lichaam! i love it

A little piece of westcoast 25-1-2020
Dit weekend liep een beetje anders dan gepland. We zouden dicht bij huis kijken wat hier is, maar dat ging toch niet door. Dus uiteindelijk ben ik alleen op pad gegaan, heb de auto gepakt en ben naar Murchison gereden.

Hier is de grootste swingbridge van heel Nieuw-zeeland, Eenmaal aangekomen vond ik hem niet zo heel boeiend.. Dus voor de terug weg een superman geboekt om over de rivier heen te ''vliegen''

Hierna ben ik door gereden naar Westport, het was voor me gevoel alleen nog iets te vroeg om al naar mijn hostel te gaan dus ben ik eerst naar Tauranga Bay. Hier moet een hele zeenhonden colonie zijn. En ja hoor, dat was het zeker ik denk dat er in totaal wel zo`n 50 zeehonden lagen. Soms moest je wel goed kijken waar ze zijn maar ze zijn er zeker!

Daarna door gereden naar mijn hostel, hier aan gekomen kon ik gelijk beslissen om of ik ook mee wou suppen, en een pizza wou die daar vers gebakken zou worden. Natuurlijk zeggen we geen nee. dus hup! we gaan. Was geen verkeerde keuze om lekker te gaan suppen, het water was heerlijk, mooie ondergaande zon en een prachtig uitzicht!

Eenmaal terug gekomen bij het hostel kwam ik in gesprek met een Italiaans meisje, hier de avond lekker mee gekletst, uiteindelijk kwamen er nog 2 jongens bij waarvan er 1 ook uit Italie kwam, de volgende dag wouden we graag surfen en hun hadden wel een extra surfplank. Dus het plan om te gaan surfen! Helaas de volgende ochtend was er bij het ene strand te hoge golven, en op het andere strand waren er geen golven. Dus afgesloten bij een cafè en daarna mijn weg naar huis gestart!

Nog een tussenstop gemaakt bij Lake Rotoroa (Nelson nationaal park) ook een prachtige lake het enige nadeel is een hele hoop sandflies! om gek van te worden!

Verder nog even een kleine update van mijn ‘’werk’’?
Dat gaat heerlijk, ik geniet van alle momenten samen met de kinderen, we wonen bij het vakantiepark dus we hebben de gelegenheid om dan ook elke dag lekker hier op het park te spelen en natuurlijk minimaal 1 keer per dag in het zwembad te zwemmen.
De kinderen zijn inmiddels ook goed aan mij gewend en komen lekker naar me toe om dingen te ondernemen, maar ze zijn ook lekker zelfstandig om alleen te spelen.
Maar ook vinden de meiden het erg leuk en lekker om het 1 en ander te bakken. Dus dat doen we ook volop!

De afgelopen weken was er ook nog veel familie over de vloer, het is natuurlijk nog steeds vakantie. Dus hiermee ook op pad naar leuke dorpjes, lekker uit eten, en de nodige playgrounds.

Dus ja, kortom? Ik vermaak me hier wel!
Een kleine planning voor de komende weken?

Aankomend weekend naar Christchurch met de Familie, en daarna heb ik nog een aantal weekenden voor mezelf, we hebben nog de verjaardag van Layne à Poolparty
En dan eind maart vertrekken we voor een weekje naar Australië, en als ik dan terug kom zullen mijn lieve papa, mama, broer en Daphne hier al gearriveerd zijn! ?
Dus genoeg weer om naar uit te kijken!

Oke, dat was wel weer een heel verhaal!

Een hele verandering

Yea, Eindelijk aangekomen bij de familie. ! (nieuwe familie?? ja, mijn vorige familie besloot dat ze mij toch niet langer nodig hadden, want de moeder was wel genoeg hersteld en kon eigenlijk alles zelf wel weer doen, dus dat was voor mij het einde van dat gezin en een nieuwe procedure werd in werking gezet opzoek naar een nieuwe familie. Ik heb in eerste instantie nog gesolliciteerd bij verschillende kinderdagverblijven om daar te kunnen gaan werken, maar hiervoor heb je natuurlijk een policey document nodig en dat duurt 5 tot 6 weken voor je die in huis kan hebben en zeker met de kerstdagen in het vooruitzicht was dat niet echt een optie.. dus daar was mijn mailtje van de familie Ilton, die avond gelijk met de familie videobellen en dat voelde voor mij wel echt heel goed, wel een klein nadeel al mijn vrienden die ik net gemaakt had daar kon ik weer gedag zeggen want ik zou dan naar het zuidereiland gaan. Voor ik dit gesprek had nog even mijn stress een beetje weg halen en samen met Tessa naar het shakespear park gegaan voor een late lunch, early dinner walk picknick.

Maar ik moest nog even afwachten of ik het zou worden want ze hadden ook nog een gesprek met een andere au-pair. Zondag zou ik het horen, maar zondag niets gehoord.. Maandag gemaild, bleek dat het gesprek niet door ging en een dag verplaatst dus vanavond zou ik het horen, en ja daar was dan het woord dat ze voor mij gekozen hadden!

Dus opnieuw afscheid nemen, van een mooie plek, Ja, ik zou hier nog maar een week zitten.. dus moet het er ook nog van nemen, die zo gezegd zo gedaan. Ik zou dat weekend nog het beach house van de familie hebben dus samen met Tjerk hierheen geweest. Dit was vrij dubbel want je spreekt een hoop over Nederland, de mensen de vrienden etc.. maar het was toch wel weer prachtig om er zo uit te zijn en te genieten van alles om je heen en de mooie plekken die we hier kunnen zien.

van mijn vrienden die ik daar heb gemaakt (maar we zijn al plannen aan het maken dat ze deze kant op komen!:) ) en natuurlijk van de familie.

Dus ja, dat is een beetje in het kort hoe het ging...
Dan nu naar de positieve kant en hoe verging het mij de afgelopen week!

En wat voelt dit warm binnen komen, zoveel fijne familie om je heen!
Ik werd opgehaald van de Airport door Ben en Ashlee zelf, zo konden we al wat kletsen in de auto over het 1 en ander.
Ze wonen op een vakantiepark, een holiday park waar hun de eigenaar van zijn, bij aankomst eerst een rondje over het park en eventjes mijn kamer bekijken waar mijn plek zou zijn voor de komende maanden. Dit is bij de staff in het pand, en hier heb ik mijn eigen kamer en badkamer. verder allemaal prima op orde.
Eenmaal aangekomen thuis stonden de kids al bijna te wachten tot ik zou komen, en opa en oma waren er ook (die wonen ook op het park en zijn dus ook veel aanwezig hier). Vervolgens met ze alle gezellig eten, de kids komen zelfs al een beetje bij mij koekeloeren en zijn erg nieuwsgierig naar wie ik ben.

De volgende dag zou ik nog een dagje vrij hebben, de donderdag is meestal de dag dat opa en oma oppassen, maar ik vond het wel zo fijn om gelijk een kijkje te nemen in hun manier van leven, dus de oma heeft me de ochtend lekker op sleeptouw genomen. We hebben even een bezoekje gebracht aan de libary, en de playground off course.
S'middags moest Shay (Shaylyn, de oudste 10 jaar) nog een afsluitend toernooi doen voor haar rugby (kinderrugby) dus samen met de opa in de auto en hop naar het toernooi om te kijken hoe dat hier in ze werk gaat, ondertussen in de auto verteld hij mij van alles waar ik heen zou moeten gaan en wat overal te beleven valt!

Vrijdag mijn eerste werkdag, in de ochtend hebben we samen nog Layne (2) naar de kindy gebracht de laatstse dag voor de vakantie. Vervolgens toen we terug kwamen vroeg ik aan Sofia (5) wat zei graag wou doen vandaag en ze zei; naar Kaiteriteri hier is een heel mooi strand, grote playrgound en natuurlijk de flying fox (kabelbaan) Dus een mooi lunchpakketje mee en hup in de auto (ze hebben speciaal voor mij een auto aangeschaft zodat ik makkelijker overal heen kan, want waar ik eerst zat daar kun je veel wandelend doen en met de bus, maar hier rijden eigenlijk geen bussen dus je hebt wel een auto nodig, of een fiets dat is hier ook meer toegangelijk!).

We hebben genoten van onze ochtend samen, lekker beetje knus spelen en beetje kijken wie we zijn zo kon ik beetje kijken wie Sofia nu is, en zei wie ik ben. Afgesloten met een lekker ysblok op het strand.

Eenmaal terug kwam de papa terug naar het huis en die vroeg aan Sofia Do you like Enya? Sofie; Yes, No I love her!
Dat was voor mij het grootste compliment dat ik kon krijgen die dag en speciaal na die week! Dan weet ik weer waar ik het voor doe.

Vervolgens lekker weekend, De zaterdag heeft Ashlee mij meegenomen voor de laatste christmas shopping in Nelson. en daarna zijn we lekker gaan chillen bij de familie op het park.
De zondag heeft opa mij opnieuw mee op sleeptouw genomen, want elke zondag is hier een lokale markt (rommelmarkt? met goed stuff en wat minder goed stuff) en natuurlijk lekkere hapjes die je kunt kopen. Hierna was het even tijd voor mij om me terug te trekken ben ik even alleen het dorpje in geweest even kijken wat er verder valt te beleven hier. En vervolgens terug even tijd voor een fijn middag slaapje. Eenmaal weer wakker en fris weer terug naar de familie op het park, en met ze alle gezellig eten.

De maandag was weer een werkdag voor mij, de avond hiervoor zat ik nog even met Shay op de bank en hadden we het over bakken en dat we eigenlijk wel iets moeten maken voor kerst, dus op internet lopen sneupen wat ze precies wou gaan maken. de maandag lekker met ze alle boodschappen doen, en dan was de planning om dinsdag lekker te gaan bakken.
In de ochtend kwam Julie bij ons langs of we het ook leuk vonden om gezellig met hun mee te gaan naar het strand in Tahunanui. Ook een heel mooi strand, hierin kun je wel goed merken met eb en vloed. dat je zeker een eind moet lopen voor de zee wil je water hebben met vloed, maar is mooi veilig voor de kleine kindjes want je hebt een soort meertje in het midden wat droog komt te staan.

De dinsdag, vandaag was helemaal in het teken van bakken. Dit begon al in de ochtend want ze konden niet meer wachten om te beginnen. Dus gelijk om half 9 starten! en uiteindelijk waren we klaar om een uurtje of 1? Althans Shay ze had nogal veel werk te doen met het gene wat zei had uitgezocht.

En dan is het nu kerstavond voor mij, daarin staan ze hier niet bij stil eigenlijk het enige wat ze hier doen is eerste kerstdag, dus morgen ochtend ontbijt met wafels en pannenkoeken! en een hoop cadeautjes onder de boom.

Dus voor alle mensen die erg nieuwsgierig waren naar mijn eerste dagen bij de familie;; Ja wat kan ik zeggen ik kan van alles Genieten met een hoofdletter G!

Geniet van jullie mooie prachtige regenachtige koude kerst! Dan geniet ik hier nog eventjes van het fijne zonnetje, het zwembad en al het moois wat er nog meer bij komt kijken!

Voor een niet wandelaar, wandel ik toch behoorlijk wat af hier..

Tongariro adventure!
Op naar een nieuw avontuur. Samen met 3 Duitse meiden en 1 Australische op weg naar tongariro, voor de jawel de meest grote hike die je eigenlijk kunt doen in Nieuw-zeeland.. Hoe kwam ik hier zo op om hier aan mee te gaan doen? Ja, inderdaad door ja te zeggen voordat je weet wat je gaat doen.

Dus dan spoelen we nog even een stukje terug, wat heb je nodig bedacht ik mij de dinsdag want het is een hike die erom bekend staat dat je elk weer voorbij kunt krijgen. Van de zon, regen, sneeuw. (nu waren de weersvoorspelling voor dat gebied rond de 27 graden dus eigenlijk hoopte ik erop dat ik niet teveel nodig zou hebben).
Dus met een paar nieuwe goede schoenen, een goede sportbroek, een jasje en een shirt moet het toch wel goed zijn. dacht ik dan... (en hoopte ik).

Dan de vrijdag, in de auto gelijk kwam alles al boven heb ik alles wel mee, wat moet je mee? waar slapen we precies? Heb ik eigenlijk een slaapzak nodig? Zoveel vragen waar ik nog niet antwoord op had, wel zeiden ze me in de auto gelijk heb je wel genoeg eten mee. Maar ja ik had die dag geen mogelijkheid gehad om naar de winkel te gaan dus nog even snel langs de winkel en wat fruit inslaan.

Uiteindelijk kwamen we om 12 uur s`avonds aan in het hostel, daar naar binnen in een zaal met nog 6 andere mensen proberen te slapen, om de volgende ochtend om 8 uur de bus te nemen naar het park.
De volgende ochtend verklaarde iedereen mij voor gek, dat ik het deed in 1 broek, een shirt en een jasje.. Maar al snel veranderde dat toen we in de bus zaten en de bus chauffeur ons vertelde dat het de hele dag goed weer zou zijn erg warm en heet op de top dus warme spullen niet nodig! Wel had ik te weinig water bij me…. (voor iedereen die dit leest, en ooit de hike gaat doen, neem water mee heel veel!)

De hike.. dat is een hike dwars door een vulkaan heen, en uiteindelijk ben je op de top en heb je het uitzicht over ja… 3 lakes (waar je helaas niet in kon zwemmen, wel even een verkoeling aan je voeten, alle chemicaliën van de vulkaan gaan in dit water). En een adembenemend uitzicht.

Het was pittig, zwaar. De weersomstandigheden waren erg warm we moesten ook met ze alle goed om elkaar denken en goed insmeren (uiteraard ben ik wel weer iets verbrand… maar ja voor dat het zo enorm warm was valt het ontzettend mee!)

De laatste 2 uren waren echt wel het zwaarst, je zou denken dat is makkelijker want als je de heuvel af bent kom je op het punt met je signs ga terug voor 9 km en 4 uur…. Of ga door voor 10.4 km en 2,5 uur dan denk je snel ik kies voor 2,5 uur.. maar dit was nog niet een makkelijke opgave want dat was een saaier stuk om te lopen, met te weinig water bij je.. Dan wil je heel graag terug naar je hostel!

Maar eenmaal daar was eindelijk het verlossende bordje dat we de 19 km gehaald hadden nog maar 400 meter te gaan! En de bus stond gelukkig al op ons te wachten.
Met spierpijn in me benen, billen en 1 blaar op me voet (met nieuwe schoenen)heb ik het er toch wel goed vanaf gebracht.

Terug in de hostel lekker douche, eten klaar maken en nog even kletsen.. (wel kan ik je zeggen hoe vaak je tegen een Duitser zegt praat Engels, ze beginnen heel snel toch weer in het Duits.. ) Dus ja, dit was ook wel zeker de laatste keer dat ik op een trip ben geweest met 3 Duitse meiden. 1 is oke, want ja dan moet ze toch ook gewoon Engels praten.

De volgende dag zijn we aan de terug weg begonnen, die zijn we eerst gestart bij de mooie Tawhei Falls, hier is ook een gedeelte van de lord of the rings opgenomen. Maar gewoon een hele mooi waterval om te zien.

Vervolgens door gereden naar Taupo daar bij de lake even in het zonnetje liggen en een ijsje eten, om vervolgens door te rijden naar de Hamiliton Gardens. Dit is een vrij park waar allemaal mooie verschillende tuinen zijn aangelegd. Dit park staat ook bekend om zijn vrije ‘’festival’’ feesten. Zo was er toevallig vandaag vanaf 4 uur een foodtruck festival met live muziek, was een lekker sfeertje en iedereen zat heerlijk in het gras te genieten van de zon en de vrienden om hem heen!

En dan was helaas het weekend weer voorbij. En begon de normale werkweek weer..

Tiritiri Island

Een nieuw weekend, last minute eventjes gekeken of we nog op pad konden, samen met 3 andere Nederlandse meiden naar Tiritiri matangi Island geweest. Het is voor mij 20 minuutjes met de boot vanaf de andere kant van de heuvel. Mijn host mom heeft me daar gebracht, eerst even een ‘’ontbijtje’’ gedaan bij de golfbaan en dan de boot van 09:50 (het is de enige boot die heen gaat, hij blijft daar dan ook en om 3:30 moet je zorgen dat je weer terug bent want ook dat is de enige boot die terug gaat).
Het eiland staat bekend om al zijn mooie prachtige vogels, je hebt ze in alle vormen en maten grote en klein, hele mooie kleurtjes en wat minder opvallend dat ze helemaal opgaan in de natuur!

De zomer is hier nu echt aangebroken, dus zonnenbrand smeren is wel op z`n plek! En ook de hele dag door blijven smeren, verder was het een prachtig eiland met een amazing view. En daar was tijd om eventjes lekker het water in te kunnen gaan, we hadden de andere kant van het eiland uitgekozen wat niet het makkelijkst was om echt te gaan zwemmen, maar even een beetje verkoeling en afkoelen kon hier goed.

Na de wandeling terug bij de boot, een gids die ons aansprak want ik had mijn naam in het boek geschreven boven op de top. Hij zag dat ik nederlands was, en van der Wal heet, dus daar ging de hele geschiedenis of ik misschien familie van hem was of niet want zijn ouders komen oorspronkelijk ook uit Nederland. Een hele aardige man die wel van een leuk praatje hield!

Zondag merkte ik aan me lichaam dat het nogal een beetje op was, en dat alles veel energie gekost heeft de afgelopen weken, dus even een beetje rustig aan gedaan. Lekker dutje doen in de middag, even zwemmen, lekker filmpje kijken en verder niet te veel!

Okay, te lang geleden..

Oke, het is weer even geleden en zal jullie even op de hoogte brengen wat ik de laatste week heb meegemaakt hier.

Het begon denk ik toch wel donderdag 31 oktober, officieel Halloween! En dat is hier in de straat nogal een ding, er komen hier gezinnen vanuit allemaal plekken om hier Halloween te gaan lopen, trick or treat, we hebben dan ook ons best gedaan om het huis er een beetje spookachtig uit te laten zien met spinnen, witches, mooie bordjes met teksten erop!
En dan natuurlijk ook zelf verkleed op deze gelegenheid. Ik wist niet wat ik zag, ik kon niet eens de uitgang van het terrein zien zoveel kinderen stonden te wachten tot ze bij ons een snoepje konden halen of zelf eentje konden pakken uit de slijmbak..
Het was intensief maar zeker de moeite waard om zo een keer meegemaakt te mogen hebben!

Vervolgens ben ik vrijdag naar Manon (Nederlandse au-pair, ontmoet op de oriëntatie) gegaan, met haar mee de oudste uit school gehaald, en in Browns Bay even het strand op en lekker voetballen.
Vervolgens lekker naar huis en even spelen. Filmpje kijken en voor mij niet te laat op bed…

De volgende dag zouden we namelijk genoeg moeten zien want we gingen naar Auckland. Een grote stad waarin je eigenlijk alles kunt zien en toch ook eigenlijk helemaal niets.. het is te groot om alles precies goed te kunnen bekijken, dus vanuit onze hop on, hop of bus konden we mooi kijken waar we nog is voor terug willen komen om te bekijken en waarvan we kunnen zeggen prima dit was genoeg.

Uiteraard wel de Skytower bewonderd, al was deze niet heel bijzonder wel het mooie uitzicht over de stad en dat maakt het toch altijd wel weer de moeite waard om iets te bekijken. De uitkijk die je hebt vanaf de tower die je ongeveer kan laten zien (ook al zit ik wat verder weg van Auckland) je kan het schiereiland wel zien liggen (als je weet waar je moet kijken…)

Eenmaal thuis mochten we mee bbg`en met het host gezin van Manon, hun hadden zuid Afrikaanse mensen op bezoek want die avond zou de finale zijn bij het rugby Zuid-Afrika tegen Engeland. Dit was voor mij de eerste keer echt rugby kijken, begreep er nog niet heel veel van maar ze hebben me zo hier en daar de belangrijkste regels uitgelegd! En uiteraard was het feest want ze hebben gewonnen!

Maar de volgende ochtend ging de wekker weer vroeg, verzamelen met nog 3 andere Nederlandse au-pairs, een auto huren en op weg naar de grotten en mijnen in Karangahake. Mooie natuur, mooie rivier zo lekker stil (op het geruis van het de rivier naast je, en wat zal ik dit geluid nog vaak gaan horen, maar het blijft zo mooi en terug denken aan al mijn mooie reizen samen met mijn eigen familie!:))
Aan het eind, voor ons althans was een mooie plek om even uit te rusten en onze bammetjes op te eten, het water zag er adembenemend uit en er waren genoeg mensen aan het zwemmen dus we dachten ook we wagen een poging… Dit was niet helemaal de temperatuur die wij voor ogen hadden maar vooruit, lekker verkoelend! (en ook dit bracht mij terug in de jeugd, spelen in de rivieren en de stroming!)Dan weer beginnen aan de terug weg, een mooie terug weg langs de rotsen en over de rivier met een mooie brug!

Maar we wouden toch die waterval nog zien! Die bleek nog geen 4km verderop te zijn, dus hup in de auto en daar heen! Dit bleek toch ook wel een wel een beauty te zijn! Dus uiteraard wat doe je hier anders dan een mooie foto maken!

Een nieuw weekendje weg, op zoek naar de glowworm!

Waar zullen we nu weer gaan beginnen, het begon allemaal met een hele grote zoektocht opzoek naar een auto huren, hoeveel sites ik wel niet bekeken heb, je hebt in Auckland zelf heel veel goede zitten, maar eer dat ik in Auckland ben ben ik bijna 2 uur verder met het openbaar vervoer dus ik ben erg opzoek naar iets dichterbij.

Eindelijk 1 gevonden, wordt een dag van te voren opgebeld met de mededeling ja we zijn niet geopend op zaterdag dus de car rental kan niet door gaan.. HEEELP !!

Opnieuw zoeken... Eindelijk 1 gevonden, gelijk bellen en ja ze hebben nog een auto voor ons. (en uiteindelijk nog best wel voor een prikkie want dat was 52 dollar voor 24 uur, en uiteindelijk mochten we de auto nog 2 uur later terug brengen... want we wisten nog niet zeker of we die avond nog terug naar huis zouden rijden of niet).

Dus de volgende dag heeft Claire mij afgezet in Albany en daar opnieuw door met de bus, alleen de app gaf aan dat ik moest uitstappen maar dat bleek 3 haltes verder te zijn. Dus Manon maar wachten op mij tot ik eindelijk aan kwam lopen. Alles geregeld, genoteerd konden we dan op pad!

Met een klein beetje stress in ons hoofd want de host dad van Manon had geregeld dat we om 12:30 aan de beurt waren, dit redden we uiteraard niet meer... (even gebeld en we konden met de groep van 13:00 mee ! :))

Aangekomen bij Waitomo glowworm caves, we wisten nog steeds niet wat we precies zouden gaan doen. Dus de spanning was wel een beetje te voelen in onze buiken, toen werden we meegenomen door 2 leuke gidsen echt van die mensen die je ook wel ziet in dat soort grotten! Ze konden leuk vertellen alleen moest je goed je oren spitsen om ze te kunnen beluisteren.
Na ons omgekleed te hebben in onze bikini, wetsuit, jas, sokken, laarzen, helm kon het avontuur dan echt beginnen..
In een busje en hop een eindje verderop werden we eruit gegooid.. hier kon je je band pakken en liepen we naar het stukje waar we te water zouden gaan. Eenmaal hier, dachten we het gaat beginnen maar nee dit was proef, eerst kijken hoe jij in het water ligt dus je krijgt een duw en plons je valt in het water! Weer terug in je busje, en dan bij de eindbestemming! het begin van de grot.

Nog steeds geen idee wat ons te wachten stond wat gaan we doen?
In de grot even wachten tot iedereen er was, en dan je lichtjes uit doen, en dan zie je daar de eerste glowwormen gloeien. Wat een mooi gezicht is dat, en dat werd alleen maar meer! naar mate we verder de grot in kwamen, lagen we allemaal vast aan elkaar en dreven we zo een stukje onder de wormen door (klinkt zo wel een beetje vies maar het was prachtig!)
Verderop een waterval! yea we hadden tijd over dus wat doe je dan? tuurlijk even een verfrissende duik (want ja zeker dat water in die grot is niet bepaald een warm water bron..... brrrr)
En na deze duik, doe je hem opnieuw maar dan ben je band, wachten op elkaar en we gaan opnieuw verder dobberend in je band en kijkend naar al het moois boven je hoofd!

En dan, eenmaal weer boven de grot lekker warm zonnetje op je huid, terug dobberend naar waar het busje ons weer stond op te wachten, en terug te brengen voor een warme douche!
Eenmaal terug, wat gegeten, en toch besloten dat we geen zin meer hadden om die avond terug naar huis te rijden, en van Claire had ik het telefoon nummer gekregen van haar vader en dan konden we misschien daar wel slapen die nacht, (gedeeltelijk op de route naar huis) dus ik bellen.. In eerste instantie dacht die dat ik 1 of andere verkoper was, dus opnieuw bellen en uitgelegd wie ik was. Was helemaal goed dat wij die avond zouden komen! Dat was fijn! Zo hadden wij nog iets meer tijd voor onszelf en konden we toch nog naar de waterval.Een eindje verderop dat uiteindelijk toch nog bijna een uur rijden was.. Was dan daar de waterval, (stiekem hadden we toch op iets meer gehoopt haha, maar het was een mooie waterval!)

Oke, wat doen we nu? De host dad van Manon zei als je dan toch in de buurt bent moet je eventjes langs Raglan dat is een heel mooi surf doprje, en ja dat was het maar dan denk ik wel als het er iets meer leeft, alles was dicht helaas.. Maar we hebben de zon er mooi zien ondergaan!

Toen opnieuw in de auto, op weg naar de dad van Claire, in de auto begon het uiteindelijk al wat te gaan regenen en we waren blij dat we nu niet meer helemaal naar huis hoefde te rijden. Aangekomen bij de dad, was heel open en leuke gesprekken en kan een hoop praten, maar heel gezellig zo kom je weer een beetje meer te weten met wie je bent, en wat voor achtergrond er zit! (dat is nou juist wat ik ook zo mooi vind om bij een gezin te zijn hier! :))

De volgende ochtend een lekker ontbijtje, verse sinaasappels mee gekregen, begonnen we weer aan onze terugweg.

Na zo`n mooi weekend kunnen we alleen maar weer meer nieuwe dingen plannen, en zo gezegd zo gedaan op naar Piha

De dag leek heel zonnig te beginnen en we hadden dan ook goede moed dat het er lekker weer voor zou zijn.
Eenmaal aangekomen bij Massey (hier zouden we (Manon, en ik ) opgehaald worden door een andere au-pair (Matthieu fransman, ook ontmoet op de orrientatie) en verder rijden met hem.
Vanuit hier ongeveer een uurtje rijden door lekker hobbelweggetjes en zig zag. Aangekomen bij Piha, het surfmekka van Auckland hier komen eigenlijk alle surfers om hier te gaan surfen want de golven zijn gewoon mooi, onvoorspelbaar en groot! (maar kijk uit, het is ook gevaarlijk voor alle ondergrondse stromingen, voor ons dus geen optie om te zwemmen, het zou kunnen tussen de vlaggen maar het water was vrij koud..
En zoals eerder aangegeven het weer was heel mooi toen we vertrokken maar niets is minder waar dan het weer in Nieuw-zeeland! Het was inmiddels bewolkt geworden en de zon kon er maar met moeite een klein klein beetje door heen komen.

Maar dat mocht de pret niet drukken, het strand is mooi om te zien het is een zwart strand! In het midden van het strand staat de Lion rock, deze door breekt het noorden en het zuiderstrand. Ook hier kun je een stukje naar boven en heb je het uitzicht over de beiden kanten van de stranden en het pittoreske dorpje Piha.
Vanuit hier klein stukje in de auto gestapt om naar het einde van het noorderstrand te rijden en vanaf hier een kleine hike naar boven te maken. Elk moment dat je weer kijkt naar beneden of over de zee is het een beeld dat nooit zal vervelen, en met het blote oog (op de foto nog altijd lastig vast te leggen) zo veel moois elke keer weer te zien!

Aangekomen op de top van de berg (althans dat denk je in eerste instantie) zie je de golven op je af komen en tegen de rotsen zien kletteren.
Dan zien we toch nog een berg hoger en dat je meer bij het water kunt komen, dit kunnen we uiteraard niet aan ons voorbij laten gaan om deze klim te wagen en hup naar boven!
Genieten van het uitzicht, de zee horend in je oren, de wind door je haren!

En dan opnieuw de terug weg, gekozen om toch nog door het water te gaan langs de berg top (ook al begon het vloed te worden, dus het water kwam steeds hoger, maar ik moest het doen op deze manier!) En weer opnieuw uitkomend bij het mooie zwarte strand!

Na deze tocht toch wel een beetje trek gekregen dus opzoek naar een mooi plekje waar we iets konden eten, dit vonden we bij het goed bezochte Piha cafe. Het was een mooie ongedwongen sfeer en voor een ''snelle'' hap hoef je hier niet heen, want ze nemen de tijd voor je eten en daar moet je dan wel even op wachten.
Maar het was maar goed, want zo konden we een beetje uitrusten voor onze volgende klim... Al wisten we dit nog niet van te voren, het was een goede klim naar de top van de Kitekite waterfall! Eenmaal aangekomen boven op het puntje van de waterfall een adembenemend uitzicht over een mooie groene verschijning, je zag niet het einde van de waterfall naar beneden maar het is een plaatje!

Toen het makkelijke stukje de klim weer naar beneden (en oh wat heb ik een spierpijn in me kuiten na deze klim..)
Aangekomen aan het eind van de waterfall, en natuurlijk net als de vorige waterfall konden we het niet laten om het water niet in te gaan, al heb ik hier nog wel even goed over na moeten denken toen ik met mijn voeten in het water stond... En dan goed ademhalen (want ja dat zegt mijn moeder altijd) en uiteindelijk na veel dubben rennend het water in, brrrr en dan adem ik natuurlijk niet meer! maar eenmaal er goed doorheen is het een fijne verfrissende duik!

En na deze prachtige tocht weer terug in de auto op weg naar huis, weer afgezet bij de auto en samen met Manon het laatste stukje, uiteindelijk besloten dat we deze dag nog wel even samen konden afsluiten met een lekker hapje in Takapuna.

Na al die mooie jaloersmakende plaatjes & verhalen zijn jullie misschien ook wel nieuwsgierig hoe het met mij gaat en het gezin dat is tenslotte waar ik hier ook voor gekomen ben!
Maar dit gaat goed, door de weeks ben ik veel in de weer met het gezin en maak dan ook wel lange dagen samen, het voelt gelukkig niet altijd als werken aan! maar zoals gewoonlijk je blijft oplettend en alert dus na een dag werken is het fijn om naar mijn eigen huisje terug te gaan lekker te kunnen slapen

Zo, we gaan weer op naar een nieuwe werkweek nu, dus geniet van mijn verhaal!

Tijd voor een nieuw verhaal

Oke, waar te beginnen...

Een aantal vragen alweer om een nieuw verhaal van mij.

Dus, de laatste keer was ik hier net een week,
De kinderen leren mij inmiddels al wel een stuk beter kennen, en ik ook wat ze nodig hebben en wat ze graag willen.
Soms is het nog wel een beetje zoeken naar de juiste behandel manier.
Maar zoals laatst was ik even een dag alleen met de kids en dan leren ze mij ook beter kennen, dus dat is wel fijn om dat aan te voelen.

Ook heb ik hier inmiddels een paar andere meiden ontmoet,
Hier in de buurt is 1 keer in de week een coffee groep, dit zijn voornamelijke Duitse au-pairs is een vrij toegankelijk land voor Duitsers denk ik dan?
Verder ook afgelopen week afgesproken met Manon (die had ik ontmoet op de oriëntatie) en nog een andere Nederlandse au-pair (Tessa) Daar even een dagje mee aan het shoppen geweest en kijken wat hier verder in de buurt te beleven valt.

Verder ook de hele week wat gewerkt, mijn werkdagen zijn hier voornamelijke lange dagen, van 7 tot 7 en soms met een pauze van 2 of 3 uur en soms ook niet. Maar dat houd dan wel in dat ik in de weekenden vrij ben om te gaan staan waar ik wil. Zoals dit weekend ben ik zaterdag met Manon naar Orewa gereden en daar lekker over het strand gewandeld wat geluncht en diner gegeten.

Zondag was een lekker chill dagje bij het zwembad (jazeker, een zwembad bij het huis:)) dus lekker met ze alle in het zwembad, beetje lol maken.

Vandaag is labour day. (nationale feestdag) dus iedereen is vrij, dus ook vandaag niet heel veel op de planning, vanochtend nog naar een strandje verderop geweest, en hier lekker gespeeld met de kids (stanmore bay). verder thuis weer lekker chillen. Merk ook wel dat me lichaam daar wat aan toe was om een beetje uit te rusten, het is alleen maar doorgegaan sinds ik hier aangekomen ben. En ja, ik ben dan misschien soms wel vrij maar je woont toch bij een gezin dus je hebt altijd wel iets om te kijken waar de kinderen zijn, wat ze doen. Maar dat maakt ook het leven hier, alleen is ook zo alleen...

Ja, dat was het eigenlijk wel weer voor deze week.
Komende week gewoon weer een weekje werken. wel natuurlijk Halloween donderdag! dus dan zullen we het hele huis gaan versieren, daar al wel druk voor bezig om spullen voor te bereiden.

Verder aankomend weekend zal ik even op bezoek bij Manon en gaan we vanuit daar weer andere mooie plekjes bekijken! dus dan volgt er wel weer een nieuw verhaal denk ik zo.

(Wil je weten hoe het gaat, laat het gerust weten, inmiddels is de klok bij jullie ook weer achteruit gezet, dus de tijd is nu precies 12 uurtjes verschil!)

Veel liefs and see you soon!

Een week van huis

Zo daar zijn we weer,

Na een hele reis achter de rug gehad te hebben aangekomen in het hotel, geen idee hoe dat eruit zag het was namelijk nog maar net 6 uur in de ochtend.
Dus na eerst even lekker gekletst te hebben met het thuis front besloten om toch even 3 uurtjes te gaan slapen.
En om 7 uur s`avonds zou ik dan even skypen met Ruben want die vond het toch allemaal een beetje vreemd.
Maar ipv dat ik na 3 uurtjes de wekker hoorde en wakker werd heb ik de wekker uitgedrukt en ben ik door gaan slapen tot ik wakker werd van Ruben die belde..

Zo dat zou een lastig nachtje worden om weer in slaap te komen, dus besloten even in de buurt buiten te gaan wandelen, helaas was hier niet echt een optie voor en was het opnieuw alweer donker dus nog geen idee hoe het er nu daadwerkelijk uitzag waar ik was gestrand.
Dus dan maar opnieuw naar me bed, en een film opzoeken om die te gaan kijken.

De volgende dag ben ik dan is in de buurt gaan rond kijken, kijken wat er te beleven valt ik had op google maps gezien dat er een kinderdagverblijf in de buurt was dus ik was benieuwd hoe die er daar uitzien. Maar het schijnt dat die niet ook dicht zijn in de vakanties. Dus verder lopen tot een lokale supermarkt.

Eenmaal terug in het Hotel bleek mijn kamergenoot ook gearriveerd dus daar contact mee gehad en zij was lucky voor mij ook Nederlands dus eventjes iemand waar je gewoon mee kan communiceren.
Vanuit daar de andere au-pairs opgezocht en met hun overlegd of het leuk en gezellig was om s`avonds vast met ze alle te gaan eten, dit was best een beetje vreemd en awkward, je kent elkaar niet, iedereen beheerst de taal nog niet zo goed. De meeste au-airs kwamen uit Duitsland dus spraken onderling wel met elkaar. En er waren 2 fransen.
Op tijd naar bed en de volgende dag zou om 9 uur de oriëntatie beginnen. Dit was een lange dag volop informatie dus je moest je hoofd er goed bij houden wat je nu precies moest doen en goed luisteren naar alles.
De volgende dag hadden we EHBO en rijtheorie op de planning staan, dus dat nog eventjes door en dan eindelijk het moment waar zeker ik al bijna een week voor me gevoel op gewacht hebt, kennis maken met het gezin waar wonen ze hoe wonen ze.

Maar op dat moment wou het verkeer nog niet helemaal dat ik ze ging ontmoeten, ze hadden een taxi voor mij gestuurd dus die kwam mij ophalen, maar ja het was nogal spits uur dus over een rit wat normaal zo`n 45 minuten duurt was nu 2 uur.. zucht..
Maar uiteindelijk aangekomen bij het gezin dan open je je ogen en zie je wat je krijgt en hebt, werd warm onthaald door de moeder en was gelijk kletsen en doen, de andere au-pair was er ook nog maar die ging vrij snel weg nadat ik binnen was gekomen (die woont hier in de buurt).

Zo beetje kletsen met de host mam, en dat was fijn vertellen over bepaalde zaken hoe ik me voel etc etc.
Mia de oudste zou zaterdag 5 jaar worden, maar op vrijdag avond kwam papa thuis met haar verjaardagscadeautje kleine baby lilly (poesje) Dus de drukte kon niet op in huis en was een groot feest!
S`avonds nadat de kinderen in bed lagen even rustig kennis maken met de ouders hoe hun zijn hoe ik ben, waar ik vandaan kom wat de verschillende en de overeenkomsten zijn tussen het leven hier en ons leven in Nederland.
Het waren veel indrukken, dus uiteindelijk lekker naar bed. (ik heb mijn eigen ''huisje'' me eigen bed, bank en badkamer met alles erop en eraan waar ik me zo af en toe even lekker kan terug trekken)

Zo, ik heb voor alle kinderen zwemkleding meegenomen, uiteraard met de friesevlag!

Zo de volgende dag Mia is jarig 5 jaar pannenkoeken als ontbijt daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen haha, vervolgens zijn we s`middags lekker naar het strand gewandeld, s`avonds even samen koken en een taart bakken voor dessert.

Dan vandaag even op pad een beetje van het land kijken, naar een lokale market waar je naast het lokale eten ook lekker buiten kunt zitten met de kinderen en de kinderen kunnen spelen met natuurlijke materialen een mooie ''play ground''

Zo ja en dat brengt mij nu hier een hele week vol met indrukken, en dat zal voorlopig ook nog wel even door gaan.
Morgen met ze alle Mia naar school brengen voor haar eerste schooldag. en dan zien we weer wat de dag ons verder brengt.

See you the next time!

Start AVONTUUR

Daar zit ik dan, wachten tot de volgende vlucht naar uiteindelijk Auckland zal gaan.
Ik zit inmiddels op het vliegveld van Housten.

Maar hierin ging natuurlijk wel het 1 en ander aan vooraf..
Een klein stukje voor de mensen die er niet bij waren,
maar ook de mensen die er wel bij waren die toch nog even mijn mening willen weten..

Want ja, zaterdag 6 oktober heeft wouter mij meegenomen naar Utrecht om mij ''verjaardags- cadeautje'' nog te geven.
Vast een voor proefje op wat ik de komende 30 uren zou doen. Alleen een klein beetje anders
Indoor sky diving.. !
Ja, dit was een hele ervaring om dit zo mee te maken, om in zo`n buis te duiken en dan de wind onder je te voelen waardoor je omhoog gaat, door een simpele beweging je hoofd omlaag of omhoog te doen. (En natuurlijk de rest van je lichaam)

Eenmaal klaar gingen we nog eventjes wat eten in Utrecht, totaal niet tot de veronderstelling dat er thuis iets aan de gang was.. nee,
En eenmaal bijna op de terug weg, bel ik Jintje nog even op met de vraag of ze nog thuis is want dan kom ik daar nog even een knuffel brengen, nee hoor ze is niet meer thuis.. (stond namelijk al lang en breed op mij te wachten)
Dus we rijden door naar huis, en daar eenmaal aangekomen staan allemaal mensen mij al op te wachten, hoe vaak ik een surprise party mag organiseren heb ik hiermee niets doorgehad! ! top aan de organisatie Rebecca, Elena op sleeptouw nemen van alles en natuurlijk de rest die mee heeft geholpen en hun mond tegen mij heeft gehouden of gewoon glas hard in me gezicht gelogen.....

Dus ja dan dat moment dat ik kom aanrijden, iedereen zie staan dat is toch wel een bijzonder moment! een dubbel moment! want je hebt het nog leuk met elkaar, en je beseft nog niet zo goed dat je echt weg gaat. Was een ontspannen sfeer en ik kon met iedereen nog eventjes knuffelen voordat ik ze een half jaar niet ga zien straks :(

Na de tijd, nog eventjes na borrelen en dan toch maar naar huis, proberen te slapen (hopeloos! hoeveel spanning kan er in een lichaam zitten?) En dan de ochtend heb ik alles is alles goed geregeld, alles gaat nog even helemaal door je heen je weet niet meer van voor naar achter wat je nu moet doen.

De reis naar Schiphol, eerst Fam Gout ophalen, die reden achter ons aan, vervolgens mijn Fam. En toen begon het bij mij allemaal een beetje te bezinken wat er gister allemaal gebeurd was, wat er nu gaat gebeuren dus ja daar zijn al wel de nodige traantjes gelaten.
Op Schiphol aan gekomen koffer afgeven en nog eventjes een drankje doen.

En dan het meest verschrikkelijke moment, nu ik dit schrijf krijg ik alweer een brok in me keel. De mensen een knuffel geven waar ik zo veel van hou dat ik die achter laat voor een half jaar dat doet toch wel een beetje pijn! Je weet niet waar je naar toe gaat, wat je te wachten staat, de twijfel die even toeslaat doe ik hier wijs aan om dit toch te gaan doen?
Maar ja iedereen zegt ja je moet gaan, we zijn trots op je dat je het doet en straks is dat half jaar zo om. Maar lieve mensen dat klinkt nu toch wel heel ver weg. En dat heb ik ook nog wel gevoeld in het vliegtuig, gelukkig had ik hier nog een beetje WI-FI dus ik kon nog een paar gerust stellende woorden horen.

Inmiddels dus aangekomen op Housten, de eerste 10 uren vliegen zitten erop. Me buik nog steeds niet rustig. maar dat duurt denk ik ook nog wel even. Toch nog even met mijn aller liefste vriend gebeld, samen nog even besproken hoe we het hebben beleefd en allemaal een beetje aan het verwerken zijn op onze eigen manier, hoe moeilijk het ook is we zullen er allebei zijn voor elkaar!

En ja dan nog even de bemoedigende woorden van de liefste vriendin even lekker kunnen bellen wat die overstap tijd van 8 uur toch nog een beetje inkort, scheelt weer een uurtje!

En ja. Nu is het weer bijna tijd om in het vliegtuig te stappen en de volgende halte is Auckland
Dus voor nu zeg ik tot de volgende keer dat ik jullie meeneem op mijn reis.

Een dikke knuffel!
En belangrijker geef die knuffel door aan iedereen die je lief is, aan iedereen die mij lief is en hou elkaar een beetje stevig vast!

Dreams come true

Het is zover!

Het antwoord is daar, ik ben geaccepteerd.
Waarvoor ben ik dan geaccepteerd?

Ik heb me ingeschreven om een half jaar als au-pair te gaan werken.
En dit in Nieuw-Zeeland.

Van een periode intensief voorbereiden, recensies vragen, een eigen filmpje maken en natuurlijk mijn aanbevelingsbrief schrijven aan een potentieel gezin.

Nu is dit alles goedgekeurd door het travel active bureau in Nederland en in Nieuw-zeeland.
Dus nu gaat de echte zoektocht van start, op zoek naar een gezin.
Vind een gezin mijn brief en mijn filmpje iets en pas ik volgens hun bij het gezin dan krijg ik bericht, vervolgens kan ik daar een skype gesprek mee voeren en kijken hoe dit voelt.
Dit gaat door totdat een gezin en ik allebei tevreden zijn!
Ik hoop ongeveer in oktober te kunnen gaan vertrekken.

Benieuwd naar alles wat ik mee ga maken. Volg mij dan.
Je kan je ook inschrijven voor een mailingslijst en dan krijg je automatisch een bericht als ik er wat nieuws op heb gezet.

Ik hou jullie op de hoogte!

Liefs, Enya